De keerzijde van de medaille

Wat kunnen we genieten van een sporter die een medaille wint. Afgelopen week konden we zien hoe Chantal, Tom en Annemiek de medaille binnen sleepten voor Nederland op het WK wielrennen.

Nou heb ik zelf ook een periode op de racefiets gezeten, en ik doe het nog graag. Maar daarom weet ik dat ze die medaille niet zomaar hebben binnengesleept. Ze hebben getraind, gezwoegd, zijn over grenzen gegaan, hebben afgezien, hebben offers gebracht, volgden een dieet, ze zijn gevallen en weer opgestaan, rondom: er zit een keerzijde aan die medaille.

Dat merk ik ook in mijn eigen leven. Hoe meer ik probeer om te leven in geloof en te vertrouwen op God, hoe meer ik zijn leiding in mijn leven vraag, hoe mooier het wordt en tegelijkertijd hoe moeilijker het wordt.

Zondag komt er een kinderprogramma op televisie van mijn hand. Dat ziet er vrolijk en prachtig uit. Lekker reizen naar Israël, mooie liedjes schrijven en zingen, tjonge wat een voorrecht om dit te maken. Dat is en was het zeker! Geen twijfel mogelijk.

Tegelijkertijd was het het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik geef niet zo snel op, maar in dit proces heb ik dat een paar keer bijna gedaan. Want met heel weinig middelen/budget en mankracht televisie maken is best een ding heb ik ontdekt. Als optimist spring ik overal in, en kijk vooral naar de voorkant van de medaille. Maar met Bijbelcheck heb ik ook echt weer even de keerzijde van de medaille geproefd. Als groentje regisseur, redacteur, producer, liedschrijver, presentator en editor zijn was best een uitdaging. In negen dagen, of eigenlijk zeven, als je de reisdagen niet meegerekend, op 12 plekken in Israël filmen was ook een klus. In Nederland met 12 kinderen 12 liedjes opnemen op een warme dag in een warme huiskamer, wie bedenkt het? En editen als persoon die geen oog heeft voor detail, wat een leerschool!

Dus als jullie straks kijken, hoop ik dat je aan de keerzijde van de medaille denkt. Wat heb ik (nog meer) respect gekregen voor de medewerkers van Family7 die altijd op deze manier werken!

Volgende week gaan we naar Israël. Mooi geregeld, zei de één. Hoe krijg je het toch weer voor elkaar, vroeg de ander. Ja, het is bijzonder, het is weer zo'n voorrecht om 11 dagen op reis te mogen gaan! Een ontmoeting in Praag met de joodse Nadia uit Belarus die nu in Israël woont momdde uit in een uitnodiging om naar haar gemeenschap met 30 vestigingen in Israël te komen voor training, onderwijs, aanbidding en veel muziek. Russisch sprekende joden, soms nog maar net in het beloofde land, met de gevolgen van communisme, armoede, oorlog en verslaving in een rugzak. We gaan ze bezoeken, we gaan op een kamertje in hun huizen logeren, gaan ze bemoedigen en iets van Gods liefde tonen. Het wordt prachtig, maar ook intensief, van Noord tot Zuid Israël, bij vreemden in huis slapen terwijl je elkaars taal niet spreekt. Aan de mooie avonturen met God zitten altijd keerzijdes aan de medaille.

Maar geldt dat niet voor ons allemaal? Zien we allemaal niet vaak alleen de voorkant van de medaille bij elkaar? Of het nou op social media of op het schoolplein is, wat weten we nou echt van die ander? Van het vallen en opstaan, van het afzien en offers brengen. Van de pijn of eenzaamheid? Zullen we elkaar niet eens wat meer bevragen over de keerzijde van mensen hun medaille voordat we overhaaste conclusies trekken?

Vanavond was ik bij de opening van Old School, een geweldig initiatief van Jurrien en Janet ten Brinke in Apeldoorn! Wat een gebouw, wat een grond er omheen, wat een mogelijkheden voor de buurt! Maar ik weet nog dat ik er in december een pan soep bracht tijdens de verhuizing. Met hun 5 kinderen en Janet flink zwanger sliepen ze met zijn allen op de grond in een koude gymzaal. Waar beginnen ze aan dacht ik. En nu hoorde ik ook nog dat ze vijf jaar hebben moeten wachten voor ze dit pand konden bemachtigen, ze hebben meer dan 30 vergaderingen gehad, en tijdens de verbouwing was het koud en chaos. .

Nog één voorbeeld van een prachtig stel waar alles altijd voor de wind lijkt te gaan, waarvan je op facebook denkt dat ze voor elkaar gemaakt zijn. Toen ik haar naar haar geheim vroeg zei ze: elke dag sterf ik aan mezelf en geef ik me aan mijn man. Dat staat niet op facebook maar is de keerzijde van die schitterende medaille!

Gister las ik weer eens in het boek "Sleutels tot de bijbel", (een aanrader!) en het raakte me zo diep toen ik las over de 12 discipelen van Jezus die zoveel prachtige wonderen en tekenen hebben meegemaakt en die een voorbeeld zijn voor velen van ons christenen. Stuk voor stuk zijn ze om het leven gekomen door een gruwelijke moord, de één nog erger dan de andere. Hoe vaak roepen wij niet klakkeloos dat we een discipel van Jezus willen zijn, hoe vaak strekken we ons niet uit naar de wonderen en tekenen, ikzelf voorop, ik geloof er in en ik ga ervoor.

Maar ben ik ook bereid om de keerzijde van die medaille te dragen? Wat mag het mij eigenlijk kosten? Het is nog zo'n vraag die we elkaar mogen blijven stellen. En als we dan in het laatste boek van de Bijbel Openbaringen lezen over lauwe of ongehoorzame christenen, dan kies ik er vandaag toch weer voor:

Ik wil de wedloop blijven lopen, wat de keerzijde van de medaille ook is!